"Poeta zamordowany" to zbiór opowiadań plus tytułowa nowela zajmująca połowę książki. Apollinaire sięga po swoje ulubione środki wyrazu, groteskę, humor, hiperbole, surrealizm, nierzeczywistość, łączenie światów realnego z nierealnym. Nowela "Poeta zamordowany" opowiada historię życia i śmierci młodzieńca o imieniu Croniamantial, który zyskał rozgłos swoimi wierszami, ale nie zaznał szczęścia w miłości. jego życie to splot dziwnych przypadków, a kiedy stoi u szczytu sławy, zmienia się sytuacja na świecie, poezja zostaje potępiona, zaś poeci stają się przedmiotem prześladowań, z zastosowaniem egzekucji i linczów włącznie. Nowela, jak zresztą większość opowiadań zawartych w tomie, posiada podtekst autobiograficzny. Poeta jest osobą niezrozumiałą dla tłumu i nie potrafi zaznać osobistego szczęścia. Głęboko przeżywa odrzucenie i żarliwie broni poezji, co przypłaca życiem. Pośmiertny pomnik stawia poecie Ptak z Beninu (alter ego Pabla Picassa). Interesująca jest w noweli kwestia sterowania tłumem przeciw poetom, a także zastosowane wobec nich represje przypominające totalitaryzm. Apollinaire pisał "Poetę zamordowanego" mniej więcej w tym samym czasie, w którym Franz Kafka tworzył swoją "Kolonię karną". Kolejne opowiadania, a raczej miniatury, zajmują się przeróżną tematyką, od Ludwika bawarskiego, przez ludzi bez cienia, ambicji kucharza usiłującego stworzyć jedzenie odpowiadające gatunkom literackim, po powrót króla Artura do Londynu w XXIII wieku oraz serwowanie magicznych receptur na różne dolegliwości oraz spełniających pragnienia. Książka powstawała w latach 1910-1916, kończy ją więc apokaliptyczna miniatura o okropnościach I Wojny Światowej, która równocześnie spaja klamrą cały zbiór, bowiem w miniaturze tej wskrzeszony zostaje Croniamantal. Dodam tylko, że Apollinaire wplótł w tomik opowiadań sporo poezji. Mimo małych rozmiarów, książka jest różnorodna, intrygująca, niepokojąca, tajemnicza.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz