Pierwsza, obszerniejsza cześć to gawęda autora o przedwojennej Polsce. Posiada charakter autobiograficzny. Gombrowicz przywołuje swe dzieciństwo, młodość, pierwsze kroki stawiane w literaturze, przy okazji akcentując punkty zwrotne, które zdecydowały o jego sposobie myślenia oraz o twórczości. Druga część zawiera trzy główne tematy, którymi są: opis Argentyny porównanie Ameryki (Zachodu) z Polską oraz egzystencjalizm. Świetna, podnosząca na duchu książka, po której odzyskuje się wiarę w to, że istnieje prawdziwa literatura, są wielcy pisarze i że nie wszystko jest mierne, proste i pisane dla zarobku wyłącznie. Odzyskuje się wiarę w potęgę myśli i intelektu, zamiast modlitwy do banalnej fabuły.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz