Niektóre filmy należy oglądać w swoim czasie, szczególnie te pokoleniowe; ja będąc w 1994 rok częścią Pokolenia X, czułem się częścią pokolenia Woodstock i nie obejrzałem wtedy filmu Kevina Smitha. Teraz minęło 26 lat i jego ówczesny pokoleniowy przekaz nie dociera już do mnie bezpośrednio, natomiast dziś jest nadal niezwykle aktualny, kto wie, czy nawet nie bardziej niż wtedy? Brak perspektyw, praca, którą może wykonywać każdy, nawet małpa, jak mówi jeden z bohaterów, młodzi ludzie z jak gdyby narzuconą rolą, nie posiadający zbyt wielkiego wyboru, niepewni siebie, ukrywający to za błazeństwami, wyalienowani. Ta ostatnia cecha dzisiaj jest rozprzestrzeniana na ogromną skalę, gdy kontakt z drugim człowiekiem jest bardzo często wirtualny. Warto obejrzeć i przekonać się samemu. Trzeba być tylko przygotowanym na sporo wulgaryzmów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz